Karin Fossum ZABÓJSTWO HARRIET KROHN

Mężczyzna idzie w ciemnościach.

Na kilka sekund pojawia się w świetle lampy, po czym pochłania go ciemność i znów widać go przez chwilę, tak jakby istniał tylko w krótkich mgnieniach. Tak to odczuwa, takie stało się jego życie. Ożywia się i zapala, a za chwilę gaśnie. To uczucie wraca i znika, podobne do rozpalającej, niespokojnej gorączki. *

Jest siódmy listopada. Bezrobotny wdowiec Charles Torp myśli tylko o tym, jak zdobyć pieniądze na oddanie hazardowego długu. Winien jest 200 000 koron. To kwota niemożliwa do zdobycia. Charles spodziewa się, iż niebawem zostanie wysłany do niego bezwzględny egzekutor. Żeby do tego nie doszło, mężczyzna musi przekroczyć granicę. Granicę dobra i zła.

Harriet Krohn to starsza pani, która żyje oszczędnie, ale zgromadziła pokaźny majątek. Charles chce tylko ją nastraszyć i ukraść cenne przedmioty. Tyle że nie docenia Harriet. A także swojej desperacji. Dochodzi do zbrodni, a Charlo spienięża szybko kosztowności, spłaca dług i postanawia zacząć nowe porządne życie. Zadba o siebie, znajdzie sobie pracę, odbuduje relacje z jedyną córką. Na drodze jednak staną mu dwie przeszkody. Pierwszą będzie jego własne ciało, a drugą nieustępliwy, bystry inspektor Konrad Sejer.

Czy zło można usprawiedliwić ? Czy morderca może wzbudzać współczucie ? Na te pytania próbuje odpowiedzieć norweska królowa kryminałów w Zabójstwie Harriet Krohn. To kolejna z książek z inspektorem Sejerem, lecz tu historia opowiedziana jest z perspektywy Charlo, który popełniwszy zbrodnię, próbuje zbudować nowe życie. Niezwykle naiwne mogą wydawać się działania mordercy, który narzuca sobie pokutę i mocne postanowienie poprawy. Z zapartym tchem śledzimy każdy następny krok Charlesa, a kiedy na scenie pojawia się Sejer, jesteśmy prawie pewni, że marzenia zabójcy Harriet Krohn nie mają szansy na spełnienie.

Przejmująco smutna powieść, wnikliwe studium ludzkich zachowań i motywacji. Zbrodnia jest tu jedną z form zła, z którymi próbuje bezskutecznie mierzyć się zwykły człowiek. Karin Fossum próbuje dociec, czy człowiek, który zabił może dążyć do szansy na odkupienie win. Świetnie napisany, kameralny kryminał. Z wnikliwym portretem psychologicznym postaci, który to przywołuje twórczość Dostojewskiego i Simenona. To oszczędna, elegancka proza, wzbogacona o bardzo wymowne symboliczne sceny nawiązujące do odwiecznego pytania o naturę zła. Zdecydowanie polecam.

wydawnictwo Papierowy Księżyc 2016 / str. 270 / tł. Elżbieta Hygen *

moja ocena 5!/6