Początek października, czas więc spojrzeć na miniony, trzeci kwartał roku. Jakie książki mnie zachwyciły ?
– Marcin Wicha – Rzeczy, których nie wyrzuciłem. TU moja recenzja,
– Annie Proulx – Kroniki portowe. TU moja recenzja.
– Sharon Bolton – Mistrz ceremonii. TU moja recenzja.
Jakie były Wasze odkrycia trzeciego kwartału?
Narastało uczucie, że po Sabden hula coś mrocznego. Kiedy byłam sama, nawet krótko, niemal widziałam przed sobą jakiś cień, który wymykał się wzrokowi, a gdy przestawałam się ruszać, nawet na kilka sekund, cisza wokół mnie stawała się przerażająca. Kiedy budziłam się w nocy, zaraz zaczynałam nasłuchiwać dźwięków spoza mojego pokoju.*
Lato roku 1969. Młoda policjantka Florence Lovelady jako jedyna kobieta wśród funkcjonariuszy miejscowego posterunku zmaga się z uprzedzeniami i okrutnymi żartami. Żeby udowodnić swoją wartość, musi pracować dwa razy ciężej. I oto do miasteczka Sabden wkracza zło. Zaczynają ginąć bez śladu dzieci.
Wkrótce jedno z nich, dzięki staraniom Florence, zostaje odnalezione. Zakopane żywcem w trumnie. Gdzie są pozostałe ? Mroczny całun tajemnic spowija okolicę, a Florence blisko jest rozwiązania zagadki zbrodni.
Trzydzieści lat później komisarz Lovelady za sprawą wiadomości zza grobu musi zweryfikować fakty dotyczące swojego pierwszego i najważniejszego śledztwa. Oto bowiem wracają duchy przeszłości i nadszedł czas, by odkryć prawdę i ocalić siebie.
Sharon Bolton wraca z nowym, udanym dreszczowcem. To mroczna, klaustrofobiczna powieść o sennym miasteczku wśród wrzosowisk i wzgórz, gdzie w ludzkim przebraniu czai się demon zbrodni. Jeśli nie przerażają was sceny zakopania żywcem, cmentarne cienie, niepokojąca pełnia księżyca i sekretne sabaty na Wzgórzu, to idealna powieść dla was. Sharon Bolton w formie, to jedna z najlepszych jej książek. Polecam.
Wydawnictwo Amber 2018 / str. 390 / *tł. Andrzej Jankowski
Moja ocena 8,5/10
Telefon w kuchni łypał na mnie. Odwróciłam się do niego plecami i z szuflady na sztućce wyciągnęłam ząbkowany nóż do warzyw. Potem wróciłam do… mój umysł powtarzał „grobu”. Dołu, poprawiłam się w myślach stanowczo. To tylko dół. *
Młoda lekarka Tora Hamilton osiedla się na położonych daleko na północy Wyspach Szetlandzkich. To właśnie one są ziemią rodzinną jej męża i z początku trudno jest Torze przyzwyczaić się do kapryśnej pogody i charakterystycznej mentalności miejscowej ludności. Dobra praca w jednym ze szpitali sprawia, iż lekarka szybko wciąga się w wir rutyny, choć niełatwo jej zaskarbić sympatię współpracowników. Tora jest ambitna i bezkompromisowa, i to właśnie te cechy zaprowadzą ją niebawem na skraj przepaści.
Pewnego dnia Tora dokonuje na swojej ziemi makabrycznego odkrycia. Oto na torfowisku nieopodal domu znajduje ciało kobiety, która jak się okazuje została brutalnie zamordowana. Ciało ofiary pokrywają runiczne znaki, takie same widnieją też w piwnicy domu Hamiltonów. Tora rozpoczyna śledztwo na własną rękę i odkrywa, że w ostatnich latach na wyspach zniknęła niepokojąca liczba młodych kobiet. Podejrzliwość miejscowej policji i zmowa milczenia władz szpitala sprawiają, iż lekarka jest jeszcze bardziej zdeterminowana do odkrycia prawdy. Niedługo ona sama znajdzie się w niebezpieczeństwie. Jak przeżyć w sytuacji, gdy nie można nikomu ufać, a niegościnna ziemia staje się jeszcze bardziej wroga ?
Sacrifice czyli Ofiara to debiutancka powieść Sharon Bolton i tak jak w doskonałej, późniejszej serii z policjantką Lacey Flint mamy i tu do czynienia z pełną suspensu mroczną intrygą, której korzenie głęboko zakorzenione są w szetlandzkich wierzeniach. Książkę czyta się z zapartym tchem i na pewno spodoba się czytelnikom spragnionym dobrych kryminałów osadzonych na Wyspach Szetlandzkich.
Świetne rozpoczęcie nowego czytelniczego roku.
wydawnictwo Amber 2016 / str. 416 / tł. Małgorzata Stefaniuk*
moja ocena 5/6
Samotnia. Miejsce pełne książek. 