Znał to zdjęcie doskonale, choć nie pamiętał, kiedy je ostatnio oglądał. Była to szkolna fotografia dziewiątej klasy. Ostatnia, na której zebrali się wszyscy uczniowie. Fabian stał w drugim rzędzie, a za nim, trochę po skosie – Jorgen Palsson.
Głowa Palssona była przekreślona dużym krzyżykiem, namalowanym czarnym flamastrem. *
Inspektor Fabian Risk przenosi się z rodziną ze Sztokholmu do Helsingborga. Przeprowadzka do rodzinnych stron ma poprawić nienajlepsze ostatnio relacje Fabiana z bliskimi. Inspektor jest bowiem człowiekiem impulsywnym, słucha swojej intuicji i całkowicie angażuje się w śledztwa. Cierpią przez to jego najbliżsi. Czy przeprowadzka jest dobrym pomysłem ?
Tymczasem w szkolnej pracowni dochodzi do makabrycznego odkrycia. Okrutne morderstwo jednego z nauczycieli to niestety nie wszystko. Przy ciele znajduje się klasowa fotografia. Czy to początek serii ?
Do Riska zgłasza się jego przyszła szefowa. Okazuje się, że ofiara zbrodni to dawny kolega z klasy inspektora. Risk wyrusza na miejsce morderstwa i nie spodziewa się jeszcze, że jego urlop ulegnie niebawem skróceniu. Dochodzi do kolejnych zbrodni i najwyraźniej ktoś obrał sobie za cel zgładzenie uczniów jednej klasy. Niezwykle prawdopodobny wydaje się być motyw zemsty po latach. Kolejne odkrycia utwierdzają inspektora w przekonaniu, że w tej sprawie nic nie będzie oczywiste..
Debiutancka powieść Ahnhema stanowi dynamiczny kryminał, który spodoba się miłośnikom prozy Larsa Keplera czy duetu Hjorth/Rosenfeldt. Dobrze napisana historia ma jednak swoje minusy. Pierwszy to antypatyczna postać Riska, który oddany jest swojej pracy i zaniedbuje rodzinę. Mimo postanowień poprawy. Jaki ojciec komunikuje się przez kilka dni z synem mieszkającym pod jednym dachem tylko za pomocą smsów ?
Drugi aspekt to ostatnie 100 stron powieści – mam nadzieję, że intryga staje się nieco przekombinowana i autor wrzuca w historię wszelkie możliwe motywy z powieści tegoż gatunku. Mimo dużego ładunku suspensu i sprawnej narracji, stwierdzam, iż Ahnhem nie wynosi szwedzkiego kryminału na wyższy poziom i nie jestem pewien, czy mam ochotę na kolejne spotkanie z inspektorem Riskem.
wydawnictwo Marginesy 2016 / str. 525 / tł. Ewa Wojciechowska*
moja ocena 4/6
Samotnia. Miejsce pełne książek. 